18 GRUDNIA. Święto Oczekiwania Rozwiązania Przenajświętszej Maryi Panny.

Zdjęcie: Święto Oczekiwania NMP

18 Grudnia.

Święto Oczekiwania Rozwiązania Przenajświętszej Maryi Panny.

(Ustanowione zostało około Roku Pańskiego 656.).

Święto oczekiwania błogosławionego rozwiązania Przenajświętszej Maryi Panny, jest niejako Świętem tak dawnym jak świat. Od chwili bowiem w której Pan Bóg przyrzekł pierwszym naszym rodzicom Zbawiciela, ludzie bezustannie Go oczekiwali, spodziewali się, wyglądali i wypraszali u Pana Boga. Stary Testament co karta niemal wspomina o tych pragnieniach i o tych nadziejach, a wszystkie proroctwa zapowiadają przyjście „Pożądanego przez wszystkie narody” (Ks. Agg 2, 6). To najcudowniejsze Boskie dzieło, które wszyscy prorocy Starego zakonu widzą w przyszłości mniej lub więcej odległej, zwraca na siebie ich główną uwagę, wyglądają oni chwili pojawienia się Odkupiciela z takim upragnieniem, jak według wyrażenia Psalmów Dawidowych „pragnie jeleń do źródeł wodnych” (Ps 42/41/, 2). „Błogosławiony będę, powiada stary Tobiasz żyjący na lat siedemset przed Chrystusem Panem, jeżeli szczątek nasienia mojego będzie patrzał na świetność miasta Jeruzalem (Ks. Tob. 13, 20). Patryarcha Jakub nazywał Zbawiciela: „Oczekiwaniem narodów i pożądaniem wzgórzów wiekuistych” (Ks. Rodz. 49, 10.26); a prorok Aggeusz: „Pożądaniem wszech narodów” (Ks. Agg 2, 8) które to pożądanie Prorok Izajasz tak wyraża: „Spuśćcie niebiosa rosę z wierzchu, a obłoki niech spuszczą z deszczem sprawiedliwego, niech się roztworzy ziemia, i zrodzi Zbawiciela”, i znowu już do Niego samego odzywając się woła: „Obyś rozdarł Niebiosa i zstąpił” (Ks. Iz. 25, 8; 44).

Owóż, w dniu to właśnie którego dziś obchodzi się pamiątka, już się miało spełnić to odwieczne całego rodzaju ludzkiego upragnienie, i słusznie pisze Gerson, iż Święto oczekiwania bliskiego już rozwiązania Boga Rodzicielki jest uroczystością nad uroczystościami.

„Dziś powiada ten znakomity pisarz kościelny, spełniły się pragnienia wszystkich Proroków; dziś jest najpierwsze i główne święto całej przenajświętszej Trójcy” (Ger Ser. de 13. X.).

Od święta też dzisiejszego aż do uroczystości Bożego Narodzenia, Kościół Święty w pacierzach kanonicznych, umieszcza Antyfony zaczynające się od wykrzyknika O! a które są gorącymi, i jakby strzelistymi modlitwami, powtarzającymi słowa Pisma Bożego przez które prorocy Duchem Świętym natchnieni, wzywali, wybłagiwali przyjście Syna Bożego na ziemię, używając na to różnych wyrażeń które oznaczały Zbawiciela.

Oto są te Antyfony, przez które Kościół Święty odprawia jakby nowennę do Narodzenia Bożego, rozpoczynając ją od Święta dzisiejszego, aby się przez to przejąć tymi uczuciami, z jakimi i Sama Panna Przenajświętsza, gdy się zbliżał czas w którym miała się już stać

Matką, Bożą, oczekiwała, wyglądała i spragnioną była chwili w której ze Swego przeczystego łona wyda światu Zbawiciela:

„O! Mądrości! któraś z Ust Najwyższego wyszła, dosięgająca silnie od końca do końca wszystkiego, a mocno i łagodnie wszystko rozporządzająca, przybądź wyuczyć nas dróg roztropności”.

„O! Adonaj! i Wodzu domu Izraela, któryś Mojżeszowi w krzaku ognistym okazał się, a na górze Synaj prawa podałeś, przybądź dla zbawienia nas Prawicą Twoją”.

„O! Konarze pokolenia Jesse, który stoisz na znak narodom, nad którym zamilkną usta królów, do którego modlić się będą narody; przybądź dla wyzwolenia nas, a nie chciej już zwlekać”.

„O! Kluczu Dawidów, i berło domu Izraelskiego, który gdy otwierasz, nikt zamknąć nie może; gdy zamykasz, nikt nie otworzy; przybądź, i wywiedź więźnia z domu niewoli, siedzącego w ciemnościach i cieniach śmierci”.

„O! Wschodzie! jasności światła wiekuistego i słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć przebywających w ciemnicy i nocy śmiertelnej”.

„ O! Królu narodów, i ich pożądańcze! kamieniu węgielny, który wszystko w jedność połączasz; przybądź i zbaw człowieka, któregoś z mułu ziemskiego stworzył”.

„O! Emanuelu Królu i Prawodawco nasz! oczekiwanie ludów, i ich odkupicielu, przybądź nas zbawić, Panie Boże nasz“.

Takimi to tedy, słowy, wziętymi z Proroków świętych, przygotowuje się Kościół Święty do tej najradośniejszej chwili dla świata całego, jaka się ma obchodzić w uroczystości Bożego Narodzenia już niedalekiej. A gdy w niej obchodzić będzie pamiątkę przyjścia na świat Syna Bożego, którego Pismo święte nazywa „Słońcem Sprawiedliwości” (Ps 74/73/, 16), w dzisiejszej uroczystości oczekiwania Rozwiązania Przenajświętszej Maryi Panny, wita w Niej zorzę tego dnia niebieskiego. O niej bowiem znowu mówi Pismo Boże: któraż to jest która idzie jako zorza powstająca (Ks. Pnp 6, 2), a słowa te szczególnie stosują się do Maryi w uroczystości w której obchodzi się oczekiwanie bliskiego Jej rozwiązania, w którem właśnie to Słońce sprawiedliwości zejść nareszcie miało.

I w istocie, jak wielkie podobieństwo zachodzi między zorzą a Maryą, jako Matką Zbawiciela, którego Pismo Święte nazywa Słońcem, i Zorza, skoro zaświta rozwesela całą naszą biedną ziemię, bo wiemy iż w Swoim Łonie niesie ognisko światła powszechnego, które za chwilę wydając z siebie, stanie się dnia matką. Jest Ona Matką Dziewicą, bo nie traci nic zgoła ze swojej jasności i czystości rodząc słonce i stając się matką dnia jasnego. I jak Zorza wydając z łona swojego słońce, nie tylko nic nie urania ze swojej jasności, ze swego blasku, ze swojej nieskazitelności, ale owszem można i powiedzieć iż tenże blask swój z początku mniej silny, po wschodzie słońca na całą ziemię rozciąga do najskrytszych zakątków, promienie tego jakby swego Syna rozwodząc i wszystko nimi rozświecając — tak i Marya, zrodziwszy Słońce Sprawiedliwości, Źródło wszelkiej świętości i Światłości Wiekuistej, nie straciła nic z blasku Swojej Czystości nieskalanej wydając na świat Tego, Który Wszechmocnością Swoją i tym nawet, którzy dziewictwo grzechem utracili, umiał je przywracać, jak to pisze Święty Ambroży o Świętej Marii Magdalenie.

I dalej oto jak Marya do Zorzy podobna: Jak bowiem jest Ona i córką Boga i Matką Boga, tak i zorza jest i córką słońca, i matką słońca, bo to co sprawia pierwszy brzask dzienny, który jest właśnie zorzą, pochodzi niby rodzi się od słońca, gdy ono zbliża się do naszej półkuli ziemskiej: zorza więc jest w tym znaczeniu córką słońca. Ale jest także i jego matką, bo na niej, na jej łonie widzimy wschodzące jakby rodzące się słońce, widzimy z jej łona wychodzącą jego światłą tarczę. Podobnież i Marya jest córką własnego Syna, i Matką własnego ojca, jeszcze przedziwniejszym i prawdziwszym sposobem niż zorza. Jest najulubieńszą z córek Boga Ojca Przedwiecznego, i jest przeczystą Matką Boga Syna Ojcu równego. Pięknie też o tym wyraża się Święty Augustyn, tak w Osobie Pana Jezusa przemawiając o Maryi: „Jam zdziałał Matkę z której miałem się narodzić; Ja sam przygotowałem Sobie drogę którą zstąpić miałem pomiędzy ludzi: a tak Tę, która jest Matką moją Sam sobie stworzyłem; Syn, Rodzicielkę moją własnymi rękoma ukształtowałem i udoskonaliłem” (S. Aug. contra hac, tom 5 ap.).

Na koniec Marya, i w tym ma podobieństwo do Zorzy, iż tak jak skoro zorza się pojawi wnet i słońce rodzi, i słońca staje się ona matką, tak i Marya skoro się pojawia, skoro o Niej pierwsza zachodzi wzmianka w Piśmie Bożym, wnet też tam objawia się jako Matka Syna Bożego. A Jakub, mówi najpierwsza z czterech Ewangelii, zrodził Józefa męża MARYI Z KTÓREJ SIĘ NARODZIŁ JEZUS (Mat. 1, 16.). Skoro Pismo Boże wspomniało po raz pierwszy Marya, wnet ogłasza iż jest ona Matką Pana Jezusa. Tylko co zajaśniała zorza, a już słońce wschodzi! Świtanie więc zorzy będące początkiem dnia, jest w istocie jakby obrazem dzisiejszej właśnie uroczystości oczekiwania Rozwiązania Panny Przenajświętszej. Ona bowiem, jako prawdziwa zorza z której przyjściem rozpoczął się wielki dzień łaski, w dniu to którego dziś obchodzi się pamiątka, to jest bliskim tej chwili w której miał się z Niej narodzić Zbawiciel, w całej swojej już świetności jaśniała, gdyż jak opiewa Kościół Święty: Z Niej to niedługo miało narodzić się słońce sprawiedliwości Chrystus Bóg nasz, który znosząc przekleństwo, przyniesie błogosławieństwo, a śmierć pogromiwszy da nam życie wiekuiste (Ant. do Magnificat w święto Narodz. M. B.). W dniu też to dzisiejszego Święta, w najbliższym już znaczeniu, można odnosić do Maryi wyżej przytoczone słowa Mędrca Pańskiego: któraż to jest która idzie jako zorza powstająca.

W początkach Kościoła Świętego, pamiątkę w dzisiejszej uroczystości święconą obchodzili w sam dzień Zwiastowania, jako tajemnicy w której już Słowo Przedwieczne przyjęło było ciało w Przeczystym Łonie Maryi. ale iż ta uroczystość, przypada zwykle w Wielkim poście a często w sam Wielki tydzień, więc uważano niewłaściwym, podczas pory poświęconej wyłącznie rozmyślaniu Męki Pańskiej i pokucie, zajmować się wesołą pamiątką bliskiego przyjścia Syna Bożego na ziemię. Ustanowiono przeto w tym celu osobne dzisiejsze Święto, i wyznaczono dzień już niedaleki samego Bożego Narodzenia. Uroczystość tę obchodzono najpierw w Hiszpanii, gdzie ją w Roku Pańskim 656 ustanowiono na dziesiątym Soborze Toletańskim, a następnie za staraniem Św. Ildefonsa Biskupa tegoż miasta, upowszechniła się ona w całym Kościele Świętym.

Pożytek duchowny.

Wchodząc w ducha dzisiejszej uroczystości, powtórz z całego serca te słowa świętego Ildefonsa Biskupa, którymi on kazanie swoje na dzisiejsze święto kończy: „Ten, Którego masz niedługo wydać na świat, o Maryo! będzie Synem Bożym, i będzie Wielkim, będzie Bogiem Mocy, Królem wszystkich wieków. Stąd też Tyś jest Najbłogosławieńsza ze wszystkich niewiast, jedna ze wszystkich matek Matka Dziewica, Pani pomiędzy wszystkimi, które są tylko służebnicami, Królowa pomiędzy siostrami. Wszystkie odtąd pokolenia błogosławioną zwać Cię będą, a mocy niebieskie podziwiać i głosić nie przestaną Twoich Przywilejów którym i my cześć najgłębszą oddajemy”.

Modlitwa.

Boże! Któryś w Przeczystym Żywocie Błogosławionej Maryi Panny, w Zwiastowaniu Jej o tym przez Anioła, w Ciało ludzkie Słowo Twoje przyoblec raczył; spraw pokornie prosimy, abyśmy wyznając ją prawdziwą Boga Rodzicielką, Jej też miłościwym Pośrednictwem za nami do Ciebie, wspomożeni byli. Przez Tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który króluje w Niebie i na ziemi. Amen.