Świadectwo (עֵדוּת ʻędûwth)

Następnie wziął Świadectwo i położył je w arce, włożył też drążki do pierścieni arki i przykrył arkę z wierzchu przebłagalnią.


“וַ יִּקַּ֞ח וַ יִּתֵּ֤ן אֶת ־הָ עֵדֻת֙ אֶל ־הָ֣ אָרֹ֔ן וַ יָּ֥שֶׂם אֶת ־הַ בַּדִּ֖ים עַל ־הָ אָרֹ֑ן וַ יִּתֵּ֧ן אֶת ־הַ כַּפֹּ֛רֶת עַל ־הָ אָרֹ֖ן מִ לְ מָֽעְלָה ׃”
(Wj 40,20)

Świadectwo (עֵדוּת) ma tę adekwatność, iż jest przekazem o danej rzeczywistości. Nie dziwi więc, iż ma swoje konotacje z עוּד, które znaczy powielać, duplikować. Życie musi się opierać na mocnych fundamentach, które są przekazywane. Zgrabnie w słowa ujął to filozof Roger Scruton w książce Jak być konserwatystą: Nie tylko badamy przeszłość: dziedziczymy ją, a dziedziczenie niesie ze sobą nie tylko prawa własności, ale także obowiązki powiernictwa. Rzeczy, o które walczyliśmy i za które umieraliśmy, nie powinny być bezczynnie trwonione. Są one bowiem własnością innych, którzy jeszcze się nie narodzili. Świadectwo jest przekazem, by kolejne pokolenia powielały to jest wartościowe w kulturze i objawione przez Boga. Inaczej wyważa się otwarte drzwi.