23 LIPCA. Żywot Św. Liborego, Biskupa.

salveregina.pl 10 godzin temu

Zdjęcie: Św. Libory, Biskup

Czy wiesz, że…?

Relikwie Św. Liborego zostały sprowadzone z Le Mans do Paderbornu w 836 roku — co zapoczątkowało tzw. „Liebesbund ewiger Bruderschaft”, czyli miłosny związek braterski między dwoma diecezjami, trwający nieprzerwanie od ponad 1200 lat.
Jego atrybutem jest paw — według legendy ptak ten prowadził procesję z relikwiami z Francji do Niemiec, dlatego w ikonografii Libory często ukazywany jest z pawiem u boku.
Św. Libory jest patronem osób cierpiących na kamicę nerkową i inne choroby kamieniowe — jego wstawiennictwo było szczególnie przyzywane w średniowieczu przez chorych, a jego symbolem jest księga z kamykami.
W Paderbornie odbywa się coroczny festyn Libori-Fest, który łączy liturgię, kulturę i jarmark — to jedno z najstarszych i największych świąt religijno-ludowych w Niemczech, obchodzone od IX wieku.
Jego imię oznacza „poświęcony Bogu” — pochodzi od łacińskiego „Liborius”, co tłumaczone bywa jako „ten, który został ofiarowany Bogu”.

5 niezwykłych faktów o Św. Liborym, Biskupie:

Był przyjacielem Św. Marcina z Tours, który według tradycji towarzyszył mu na łożu śmierci — ta duchowa więź między dwoma wielkimi biskupami Galii była symbolem jedności Kościoła w IV wieku.
Libory był drugim biskupem Le Mans, następcą Św. Juliana — jego posługa trwała niemal 50 lat, co czyni go jednym z najdłużej urzędujących biskupów tamtej epoki.
W czasie wojny trzydziestoletniej jego relikwie zostały zrabowane przez protestanckie wojska, ale po pięciu latach odzyskano je — wydarzenie to do dziś upamiętniane jest w Paderbornie jako „Klein-Libori” 25 października.
W ikonografii Libory bywa przedstawiany z mitrą i pastorałem, ale także z otwartą księgą i kamieniami, co symbolizuje jego rolę jako nauczyciela i orędownika chorych.
W średniowieczu jego kult był tak silny, iż w czasie zagrożenia likwidacją diecezji Paderborn, biskupi z Le Mans interweniowali u króla Francji, by zachować strukturę kościelną — co pokazuje, iż „braterski związek” miał realne znaczenie polityczne.

Żywot Św. Liborego, Biskupa.

Wspomnienie przypada na dzień 23 lipca.

— Grób znajduje się w Katedrze Św. Liboriusza w Paderbornie (Dom St. Liborius, Paderborn) w Niemczech.

„Prosimy was Bracia! naprowadzajcie ku dobremu błądzących, pouczajcie małodusznych, podnoście słabych i miejcie cierpliwość dla wszystkich” (I. Tes. 5, 14)

Libory pochodził ze szlachetnej i bardzo pobożnej rodziny francuskiej. Już we wczesnej młodości okazywał wielkie zamiłowanie do samotności i modlitwy. Trzymając się zdała od wszelkich zabaw, szukał towarzystwa poważnych i pobożnych mężów, z którymi potem rozmawiał o Panu Bogu i o świętych rzeczach. Chociaż był łagodnym i miłym, opierał się zawsze ze świętą wolą lekkomyślnym rozmowom i obyczajom. Tak więc zachował swoją niewinność serca, a wskutek postępów w cnocie i naukach został wyświęconym na kapłana w mieście Mans. Tu odznaczał się takim świątobliwym życiem i pobożną gorliwością, iż stał się wnet wzorem kapłańskich cnót. Dlatego też po śmierci biskupa został wybrany pomimo oporu na jego następcę. Wysokie obowiązki swego świętego urzędu pojmował poważnie i starał się nocnym czuwaniem, ostrym postem i gorliwą modlitwą zyskać Łaskę i Błogosławieństwo Boże dla swej pracy duszpasterskiej. Odznaczał się przede wszystkim prawdziwą pokorą, łagodnością i poddaniem się w przykrym położeniu i nie zniechęcał się w pokonywaniu przeszkód, żywiąc w sercu swoim nadzwyczajną miłość i gorliwość duchowną. Dla ubogich i cierpiących niedostatek był ojcem, a sam żył bardzo skromnie i ubogo, aby tym więcej zaoszczędzić dla ubogich. Z niezmordowaną gorliwością głosił Słowo Boże, a w zwalczaniu występków był nieubłaganym. Z nie mniejszą starannością dbał o zachowanie czystości Wiary Świętej. Ze Świętym Marcinem, onym sławnym biskupem z Turonu, wiązała go ścisła przyjaźń, którą dochował aż do swego świątobliwego zgonu w roku 397-ym. Pan Bóg wsławił Swego wiernego sługę licznymi cudami, a ze szczególnym zaufaniem zwracali się do niego o pomoc chorzy na kamień.

Punkty do rozmyślania.

1) Ucz się ze życia Świętego Liborego jakie masz obowiązki względem twego bliźniego do spełniania. Napominaj i przestrzegaj tych, którzy prowadzą nieprzyzwoite rozmowy i nagannie się zachowują. Jeżeliś więc wypełnił swój obowiązek względem brata twego, pozostaw resztę Panu Bogu i módl się za niego.

2) Pocieszaj zasmuconych i bądź dla nich miłosiernym, służąc im radą i czynem. Codziennie nadarza ci się sposobność do pełnienia dobrodziejstw względem ubogich i potrzebujących, tak w domu jak i poza domem.

3) Znoś cierpliwie przywary i słabości drugich! Zgodne i wyrozumiałe obcowanie z drugim i wymaga wiele cierpliwości; nie tylko źli ale i dobrzy ludzie będą cię ćwiczyć w cierpliwości. Korzystaj więc pilnie z takich sposobności, albowiem są one zbawienne dla duszy twojej.

Modlitwa.

Wszechmocny, Wiekuisty Boże, Któryś utwierdził Kościół we wyznawaniu twego Świętego Imienia, użycz mu, prosimy Cię Łaski, aby on, który obchodzi dorocznie pamiątkę Twego Świętego Wyznawcy i Biskupa Liborego, korzystał z próśb jego u Ciebie. Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich w dziennych czytaniach i rozmyślaniach O. Grozesa, Warszawa 1908r.

Idź do oryginalnego materiału